Schrijven loopt als een rode draad door mijn leven. Zodra ik een pen kon vasthouden, schreef ik. Dat kon van alles zijn: Verhalen en opstellen, gedichtjes of verzonnen interviews. Ik vulde vele schriften met mijn fantasieverhalen. Samen met mijn broer maakte ik op zondagochtenden de ‘Geurts-krant’, vol met bestaande en verzonnen berichtjes. We hadden toen nog geen computer, dus het was ouderwets knip- en plakwerk met typemachine, schaar en lijm. Op de basisschool meldde ik mij aan voor de schoolkrant. Ik las alles wat los en vast zat en kon mezelf helemaal verliezen in een boek. Wat zou ik later zelf graag een goed boek schrijven!

Als tiener en student gingen de fantasieverhalen en de schoolkrant over in dagboeken en de redactie van de lokale buurtkrant. Lezen bleef een favoriete bezigheid. Na mijn studies ging ik werken als communicatieadviseur, manager en daarna als HR-adviseur en had ik niet zoveel tijd meer om te schrijven. De droom om ooit een boek te schrijven bleef echter altijd op de achtergrond bestaan. Gelukkig kon ik mijn liefde voor de geschreven taal kwijt in het schrijven van allerlei teksten voor mijn werk. 

In 2012 werd ik aangereden in mijn auto en liep ik Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) op. De gevolgen daarvan waren zo groot dat het mij niet meer lukte om te werken. Ik moest op zoek naar een nieuwe invulling van mijn leven. En zo kwam mijn passie voor schrijven weer boven. Een prikkelarme activiteit die ik in mijn rustige werkkamer kan doen als ik daar genoeg energie voor heb. Ik geniet met volle teugen van de momentjes dat ik achter mijn laptop zit, mezelf verlies in mijn fantasie en met woorden en zinnen aan het knutselen ben.

Zo ontstond in 2021 Opa Pats en Oma Woelie. Een boek waar ik met hart en ziel aan heb gewerkt. Ondanks én dankzij de heftige wending in mijn leven heb ik een droom kunnen realiseren. Inmiddels ben ik begonnen met het schrijven van een tweede boek.